Een Afrikaanse immigrant arriveert bij toeval, verborgen in een tuinmanswagen, bij een Andalusisch huis met immense tuin. Als er niemand in de buurt is, glipt hij naar de hoofdpoort met de bedoeling te vertrekken. Tot zijn verbazing staat het huis midden op een stadsplein en aan de overkant staat de kazerne van de Guardia Civil. Net op dat moment worden enkele andere Sub-Saharanen geboeid en daarheen gebracht. Bang verstopt hij zich weer in de tuin. Hij ziet dat de muren erg hoog zijn en op het eerste gezicht lijkt het onmogelijk om het huis uit te komen. Bilal, zo heet hij, is net de zee overgestoken en hij is erg zwak, dus besluit hij zich in een schuur te verstoppen en op krachten te komen voordat hij nadenkt over hoe hij daar weg kan komen.

Vanuit de schuur kijkt hij door een raampje naar buiten op het achterterras van het huis. Hij ontdekt al snel dat er maar twee vrouwen in huis zijn. Lupe, de meid, ongeveer 30, die elke ochtend komt, en Carmina, elegant en aantrekkelijk, ongeveer 50 en ongetwijfeld de vrouw des huizes.
Bilal is onvoorzichtig en Carmina ziet hem. In plaats van hem eruit te gooien of de politie te bellen, laat ze hem in de schuur blijven. Maar Lupe mag er niet achter komen, dus sluit ze de schuur met een hangslot. Vanaf dat moment blijft bilal ’s ochtends opgesloten terwijl Lupe in huis is. ‘S Middags wordt hij “een metgezel” van de vrouw, die aandacht lijkt te hebben. Hij ontdekt dat Carmina een karaktervolle vrouw is, wispelturig en onvoorspelbaar en dat het voor hem niet gemakkelijk zal zijn om dat huis uit te komen.

Lupe ontdekt uiteindelijk de aanwezigheid van Bilal, maar ze besluiten het Carmina niet te vertellen. Er groeit een diepe vriendschap tussen de twee. .. totdat de vrouw hun geheim ontdekt.