Ze ziet in hem een schone jongen, al zijn de armen wat lang. Zijn gezicht is blinkend en rozig, en van onder breed. Twee helle, goede hondenogen die altijd schijnen te lachen, en een smalle mond met dikke, rode lippen, smakkend, alsof hij juist goed spek gegeten heeft.

In Surfer Rosa Begijntje werpt Adriaan Van Aken een hedendaags licht op de heimatnovelle ‘De zeer schone uren van Juffrouw Symforosa, begijntjen’ Felix Timmermans (1918).

De novelle vertelt over het begijntje Symforosa, dat op een lenteochtend in haar hofke bezoek krijgt van een tuinman die de druivelaar komt snoeien. Ze raakt op slag verliefd, maar durft het hem niet te zeggen. En als ze op het punt staat het toch te doen, komt Martienus zelf met verrassend nieuws.

Verder wilt regisseur Adriaan Van Aken hier experimenteren met geprojecteerde tekst. Woorden, woordgroepen, en zinnen die verschijnen, verdwijnen of anderszins op het ritme van de muziek.