Tijdens haar reizen in Afrika, Zuid-India, Europa en Noord-Amerika interviewde actrice en theatermaakster Jessa Wildemeersch uiteenlopende mensen over hun visie op het hiernamaals. Telkens vertrok ze vanuit een citaat uit After Life van de Japanse cineast Hirokazu Koreeda: ‘You die. Your memory gets erased. You are allowed to keep one memory, one memory from earth, what would it be?’ Uit de gesprekken in o.a. Rwanda, Zuid-India, Italië en Duitsland kwam boeiend (tekst)materiaal en field-recordings voort. Door gesprekken aan te gaan met mensen van verschillende achtergronden en leeftijden, worden westerse en niet-westerse denkbeelden over het leven na de dood tegenover

elkaar geplaatst. En bij uitbreiding ook over het leven voor de dood.

Jessa wil met deze voorstelling onderzoeken hoe ons beeld over het hiernamaals cultureel en religieus bepaald wordt en hoeveel gestuurd wordt door onze eigen fantasie en verlangens. In hoeverre vertellen de verhalen en mythes die we creëren rond het hiernamaals iets over hoe we nu leven. Met Paradise Blues (werktitel) vertellen we op een eigenzinnige, muzikale en beeldrijke manier hoe deze persoonlijke verhalen zich verhouden tot de grote (historische) mythen. We laten ons hiervoor inspireren door gesprekken met verschillende mensen en artiesten, field recordings, beeldende kunst en de verhalenbundel ‘SUM: 40 tales of the afterlife’ van de Amerikaanse neuroloog David Eagleman. Gestuwd door de warme composities van mondharmonica-meester Steven De Bruyn (The Rhythm Junks, El Fish) beweegt Wildemeersch zich als een nomadisch figuur tussen verschillende werelden. Van een dakterras in Rwanda naar de metro in Brussel, van een keuken in Oostende naar een binnentuin in Bolzano. Als een stroom van gedachten, inzichten en stemmingswisselingen geeft ze stem aan de kleurrijke personages die Paradise Blues bevolken. Verwacht je aan een reis tussen urban myth en universele verhalen, een uppercut met troost.

Wie haar laatste voorstellingen Dagen zonder data en L’étude (nu slaat de chaos toe) zag, weet dat Wildemeersch’ associatieve vertelstijl een poëtische, verrassende en beklijvende voorstelling oplevert.